مرحوم احمد ظاهر

کاش بودم لاله تا جويند در صحرا مرا
کاش داغ دل هويدا بود از سيما مرا
کاش بودم چون کتاب افتاده در کنجی خموش
تا نگردد رو برو جز مردم دانا مرا
کاش بودم همچو عنوانی نشان روزگار
تا نبيند چشم تنگ مردم دنيا مرا
کاش بودم شمع تا بهر نگاه ديگران
در ميان جمع سوزانند سر تا پا مرا
کاش بودم همچو شبنم تا ميان بوستان
بود هر شب تا سحر در دامن گل جا مرا
کاش قدسی از هوا پر ميشدم همچو حباب
تا بهر جا جای ميدادند در بالا مرا
🌺⚘️💘