عاشقانه های شبنم

خـدا را شکـر باران هم که آمد
نشان لطف و احسان هم که آمد
دم ابـر مسـیـحـای خــدا گـرم
به جسم باغهـا جـان هم که آمد
به استقبال این باران رحـمـت
ببین مـرغ غـزلخوان هم که آمد
دعـاهای درخـتـان شـد اجابت
نشـاط باغ و بستـان هم که آمد
کشاورزان همه خوشحال و شادند
دلیـل ذوق دهـقـان هم که آمد
درختان کـف زنان در حال رقصـند
که ابر گوهـرافشان هم که آمد
صدای(می خـورد بربام خـانـه...
گـهـرهـای فـراوان)هم که آمد
به کوه و دشت وصحرا و بیابان
به جنگلهای گیـلان هم که آمد
اگرچـه دیـر امـا بـاز بـاران
به غـرب و شـرق ایران هم که آمد
نه تنهـا خواهـش خـاک بیابان
تمنـای گلستـان هم که آمد
چرا خوشحال از وصلش نباشم
ببیـن پایان هـجـران هم که آمد
به تـعـداد تمـام قـطـره هایش
خـدا را شـکـر بـاران هم که آمد