سوره یوسف قاری اسلام صبحی
بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
فَلَمَّا اسْتَيْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُمْ مَوْثِقًا مِنَ اللَّهِ وَمِنْ قَبْلُ مَا فَرَّطْتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ[80]
ارْجِعُوا إِلَى أَبِيكُمْ فَقُولُوا يَا أَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلَّا بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حَافِظِينَ[81]
وَاسْأَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ[82]
قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ[83]
وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ[84]
قَالُوا تَاللَّهِ تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ[85]
قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ[86]
يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ[87]
چوناز او نوميدشدند،مشاورت رابهكنارىرفتند و بزرگترينشانگفت:آيانمىدانيدكهپدرتاناز شمابهنامخدا پيمانگرفته و پيش از ايننيز در حقيوسفتقصيركردهايد؟من از اينسرزمين بيرون نمىآيمتاپدر مرارخصتدهد، ياخدا دربارهمن داورىكند، كه او بهترين داوران است(80)
نزدپدرباز گرديدوبگوييد:اى پدرپسرت دزدىكرد وماجزبهآنچه مىدانستيم شهادت نداديمواز غيب نيز آگاه نيستيم(81)
از شهرى كه در آن بودهايم و از كاروانى كه همراهش آمدهايم بپرس، كه ما راست مىگوييم(82)
گفت:نه،نفس شماكارى رادرنظرتان بياراست و مراصبرجميل بهتر است. شايدخدا همه را به من بازگرداندكه او داناو حكيم است(83)
روىخودازآنها بگردانيد و گفت: اى اندوها بر يوسفوچشمانش از غم سپيدى گرفت و همچناناندوه خودفرو مىخورد(84)
گفتند:به خدا سوگندپيوسته يوسف را ياد مىكنى تابيمار گردى يا بميرى(85)
گفت: جز اين نيست كه شرح اندوه خويش تنهاباخدا مىگويمزيرا آنچه من ازخدا مىدانم شما نمىدانيد(86)
اى پسران من، برويدويوسف و برادرش را بجوييدواز رحمت خدا مأيوس مشويد،زيرا تنها كافران از رحمت خدا مأيوس مىشوند(87)
فَلَمَّا اسْتَيْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُمْ مَوْثِقًا مِنَ اللَّهِ وَمِنْ قَبْلُ مَا فَرَّطْتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ[80]
ارْجِعُوا إِلَى أَبِيكُمْ فَقُولُوا يَا أَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلَّا بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حَافِظِينَ[81]
وَاسْأَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ[82]
قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ[83]
وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ[84]
قَالُوا تَاللَّهِ تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ[85]
قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ[86]
يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ[87]
چوناز او نوميدشدند،مشاورت رابهكنارىرفتند و بزرگترينشانگفت:آيانمىدانيدكهپدرتاناز شمابهنامخدا پيمانگرفته و پيش از ايننيز در حقيوسفتقصيركردهايد؟من از اينسرزمين بيرون نمىآيمتاپدر مرارخصتدهد، ياخدا دربارهمن داورىكند، كه او بهترين داوران است(80)
نزدپدرباز گرديدوبگوييد:اى پدرپسرت دزدىكرد وماجزبهآنچه مىدانستيم شهادت نداديمواز غيب نيز آگاه نيستيم(81)
از شهرى كه در آن بودهايم و از كاروانى كه همراهش آمدهايم بپرس، كه ما راست مىگوييم(82)
گفت:نه،نفس شماكارى رادرنظرتان بياراست و مراصبرجميل بهتر است. شايدخدا همه را به من بازگرداندكه او داناو حكيم است(83)
روىخودازآنها بگردانيد و گفت: اى اندوها بر يوسفوچشمانش از غم سپيدى گرفت و همچناناندوه خودفرو مىخورد(84)
گفتند:به خدا سوگندپيوسته يوسف را ياد مىكنى تابيمار گردى يا بميرى(85)
گفت: جز اين نيست كه شرح اندوه خويش تنهاباخدا مىگويمزيرا آنچه من ازخدا مىدانم شما نمىدانيد(86)
اى پسران من، برويدويوسف و برادرش را بجوييدواز رحمت خدا مأيوس مشويد،زيرا تنها كافران از رحمت خدا مأيوس مىشوند(87)
۱۴.۸k
۱۳ دی ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.