لحظاتی میرسه که هیچ کس، مطلقا هیچ کس، یار و یاورت نیست. ف

لحظاتی میرسه که هیچ کس، مطلقا هیچ‌کس، یار و یاورت نیست. فقط و فقط خودت باید بارهایی رو به دوش بکشی.
این یه حقیقت تلخه.
اینکه در نهایت انسان با وجود همه آدمهای حاضر در زندگیش، موجود تنهاییه.