عمری من شنیدم پندت اما بشنو پندی از جوانی

عمری من شنیدم پندت اما بشنو پندی از جوانی
در عالم ز خود کامان نمی ماند نشانی
مردم نام کوروش را به نیکی میبرند
هرگز این چنین در خاطر مردم نمانی
هزاران کاوه در این خاک پاک است
فریدون ها در این جا سینه چاک است
بترس از آخر شه نامه شاها
که ظالم عاقبت پشتش به خاک است
کاری کن که وجدانت نمیرد
آه مادران خسته دامانت نگیرد
چرخ روزگار آخر به خاکت می کشاند
آری آن چنان هرگز نماندست و چنین هرگز نماند