اما گاهی اوقات هم زندگی طوری رقم میخورد که تک تک سلول های

اما گاهی اوقات هم زندگی طوری رقم میخورد که تک تک سلول هایت از اعماق وجود گریه میکنند و چشمانت تنها تماشا می‌کنند..
نفس کشیدن درد آور میشود و قلبت با اینکه می‌تپد ، اما در هر تپش بار ها از کار می افتد..
گویی سرنوشت نیز گاهی با انسانها قهر می‌کند..
طوری رقم میخورد که بار دیگر زخم های التیام یافته ی قلبت سر باز کرده و خونریزی میکنند ، و در نهایت..بازنده ی بازی میان سرنوشت و زندگی فقط و فقط تویی..
با اینکه میدانیم برای سختی کشیدن آفریده شده ایم باز هم به دنبال خوشبختی میگردیم ؛
و این عجیب نیست..طبیعت زندگی انسان هاست .
اینکه شاید بار ها و بار ها از ادامه دادن در مسیری که در آن هستیم پشیمان و ناامید شویم اما همچنان تقلا میکنیم و این یعنی امید دوباره..
شاید خودمان متوجه نشویم اما تظاهر به خوب بودن خیلی آسان تر از واقعا خوب بودن است ؛
ما به دنیا می‌آییم تا سختی بکشیم ، سختی میکشیم تا به خوشبختی برسیم و زمانی که خوشبختی را لمس میکنیم نگران سختی های پیش رو هستیم و این است خلاصه ی زندگی تک تک افراد این کره ی خاکی ؛
گاهی بهتر است زخم های یکدیگر را التیام دهیم..
بجای اینکه خود‌ زخمی شویم بر روی قلب های یکدیگر ؛

« باشد به یادگار تا روزی که ابدیت برای درمان قلب های آسیب دیده تصمیم گیری کند.»
@ابدی