در این روزهای سیاهمان غمخوار شماییم

در این روز‌های سیاه‌مان غم‌خوار شماییم.
غم‌خوار امید‌هایتان که به یأس تبدیل می‌شود.
غم‌خوار نهال نازک آزادیتان که چقدر زود ترک برداشت.
غم‌خوار خنده هایتان، غم‌خوار آواز دخترهایتان و شادی پسرهایتان.

مرزها خیلی حقیرند که بخواهند ما را از هم جدا کنند. این سیم‌های خاردار هرچقدر هم دردآور باشند اما نمی‌توانند ما را از هم جدا کنند، ما هم سرنوشت هستیم، ما هم تاریخ هستیم، شما بخشی از ما هستید و دردهایتان دردهای ماست همانطور که زبانتان ، زبان ماست .

شرم بر سیاست و بر همه آنهایی که سکوت کردند و سکوت می‌کنند در برابر خاموش شدن آواز دخترهایتان و شادی پسرهایتان با سیلی دردناک تحجر، اما بدانید:

در این روزهای سیاه‌مان غم‌خوار شماییم، حتی اگر هیچکس غم‌خوار ما نباشد.