---

---
حقیقت اینست که ما محتاج کسی هستیم که ما را به ذوق بیاورد. این کمی آنطرف تر از دوست داشتن است.
یعنی کسی که آنقدر دوستمان دارد و آنقدر دوستش داریم که ما را به ذوق می اندازد برای زیستن ! یادش، اسمش، نفسش، همه چیزش .
اگر دارید همچنینی را ، خوشا به حالتان است. باذوق زیستن مزه ی خوبتری دارد. یعنی آب گرم خالی هم در مذاقتان شربت گواراست. یعنی شور زیستن با شماست. پر از موج اید. مثل دریای خزر ساحل گیسوم . مثل کویر ، آرام ...

حتی اگر آن یک نفرِ دیگر ، خودتان باشید !... 🌸 🌸 🍃 🌸 💕 🍃 🌸 🌸