چه انتظار عجیبی

چه انتظار عجیبی
تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی

عجیب تر که چه آسان نبودنت شده عادت
چه کودکانه سپردیم دل به بازی قسمت
چه بی خیال نشستیم!

نه کوششی نه وفایی؟
فقط نشسته وگفتیم خدا کند بیاید
ای کاش چنان عاشق بودیم که میگفتیم

جا برای منِ گنجشک زیاد است
ولی به درختان خیابان تو عادت دارم