جئون جونگکوکسر خط نامه ام رآ با نآم تو شروع میکن

جِئون جونگکوک...سَر خَط نامه اَم رآ با نآم تو شُروع میکُنم...

هَمان موقع کِه تو را دیدَم،قَلبم بَرایَت تَپید.
دَر آن زَمآن فِکر میکَردَم ، پادِشاهِ پَریانی...
تا به حآل مَردی به زیبایی تو نَدیده بودم،
هَمان زَمان بود که این دل،خودش را به تو باخت...
اِنقَد زیبآ بودی،کِه این دِل...حاظِر بود تآ سآعت ها به عَکسَت نِگاه بُکُنَد...بِدون اینکه اَزَت خَسته بِشَوَد....
مَن...حاظِر بودَم تا تَمآم عِشقَم را بِه تو بِدَهَم...
این دِل...
عاشَقَت شُد...بآ اینکه میدانست هیچوقَت بِهِت نمیرِسَد...
عاشِقَت شُد...بآ اینکه میدانست هیچوقَت بِهِش عِشق نمیوَرزی...
عاشِقَت شُد...بآ اینکه میدانست حتی نمیتوانَد چِهرَت را هَم بِبینَد...

مَن هَمان موقع از عِشقت دَست میکِشَم که...
آسمان به زِمین بِرِسَد...
کوه آب شَوَد...
زَمین و زَمان بِهَم گِرِه بُخورَند...

میبینی...؟
هیچوقَت هیچکدآم اَز اینها اِتِفاق نمی اُفتَند....
پَس...
تا آخرین لَحظه ی عُمرَم و حتی دآخل هَفت دَقیقه آخَر عُمرَم هَم...عاشِقَت میمونَم...

"قول میدم...ی روز...نمیدونم چ روزی...پیدات میکنم...تو رو در اغوشم میگیرم و تورا خواهم پرستید"

نآمه ای که هیچوَقت به دَستَتَ نمیرِسَد...

اَز طَرَف هَمسَر خیالیت..

-به _جِــئون جــونگـکوکـــ....