چقدر

چقدر ...
اخرین هفته‌ی اردیبهشت
پر از خاطره است
پر از حسِ تکرار نشدنی دوران مدرسه....
پر از یادگاری از عشق های کوچک که به عشقی بزرگ تبدیل شد....
و گاهی نگاهی که در کوچه پس کوچه‌ی مدرسه‌ها جا ماند.....
این اخرین هفته‌ها
نباید غمگین بود
این اخرین هفته‌ها را
باید دوست داشت
باید شاد بود...
از این اخرین هفته‌ها باید بیشتر نوشت.....
باید گوشه نشست و خاطرات را دورت بچینی
با یه فنجان چای داغ
لذت ببری از یادگاری‌های گذشته ....
از گوش دادن به صدای فریدون فروغی با نوار کاست قدیمی
خوندن شعر فروغ با اون کتاب کهنه اما دل انگیز
و دل دادن به شعر ناب حافظ
به این اخر هفته‌ها باید دل داد و ساعتها دفتر خاطرات قدیمی را ورق زد...