پیش از سپیده دم

پیش از سپیده ‌دم
دشتی پر از شکوفه
باغی پر از چراغ

دیدم که نور بر سر
عالم فشانده‌اند

از پشت میله‌های قفس،
گفتم: ای دریغ..
دل‌ها چگونه این همه
تاریک مانده‌اند؟!
‌