می روم خسته و افسرده و زار

می روم خسته و افسرده و زار
              سوی منزلگه ویرانه ی خویش
           به خدا می برم از شهر شما
            دل شوریده و دیوانه ی خویش
             می برم ، تا که در آن نقطه ی دور
            شستشویش دهم از رنگ گناه
               شستشویش دهم از لکه ی عشق
             زین همه خواهش بیجا و تباه
          می برم تا ز تو دورش سازم
           ز تو ، ای جلوه ی امید محال
بخدا غنچه ی شادی بودم
       دست عشق آمد و از شاخم چید
عاقبت بند سفر پایم بست
       می روم ، خنده به لب، خونین دل
         می روم از دل من دست بردار
     ای امید عبث بی حاصل
#فروغ_فرخزاد