ما اگر در زندگی به ساز دیگران برقصیم نابود خواهیم شد روز

ما اگر در زندگی به ساز دیگران برقصیم نابود خواهیم شد. روزی که مردم برای ما دست بزنند وسط دست های مردم له خواهیم شد.
روزی که بخواهیم مردم ما را بزرگ ببینند ، بادکنکی می شویم که با فوت دیگران به آسمان فرستاده می شویم و به میزان بالا رفتنمان ، پایین افتادن وحشتناکی هم خواهیم داشت.
ما در تمام عمرمان می خواهیم ثابت کنیم که « من خوبم ، ببین من چقدر خوبم » یا « من را لطفاً دوست داشته باشید »وچرا؟ برای اینکه ته وجودمان نه به خوبی خودمان باور داریم و نه به خواستنی و دوست داشتنی بودن خودمان. بنابراین تمام زندگی ما دور این محور می چرخد که " چگونه حرف بزنیم ، چگونه رفتار کنیم که مردم ما را دوست بدارند " ولی چون خودمان خودمان را خوب نمی دانیم و خودمان را دوست نداریم ، هیچ وقت به این نتیجه نخواهیم رسید ، آخر سر هم از همه کوشش پشیمان می شویم که به حساب خودمان این همه رنج بردیم که دیگران را خشنود و راضی کنیم ولی هیچ کس از ما خشنود و راضی نبود و بیشتر و بدتر اینکه خودمان از خودمان خشنود و راضی نبودیم.