🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹

🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_و_نهم
#بخش_اول
لبم را بہ دندان میگیرم و با استرس بہ پدرم نگاہ میڪنم،با حرص بیشترے شهاب را بہ دیوار میڪوبد و میگوید:خفہ شو! اسم دختر منو بہ زبونت نیار!
شهاب لبخند میزند:بهتر نیست انتخابو بہ عهدہ ے خودش بذاریم؟!
پدرم سر برمیگرداند،صورتش از شدت عصبانیت سرخ شدہ،بیشتر از آن رگِ برآمدہ ے گردنش خودنمایے میڪند.
فریاد میزند:ڪے گفت تو بیاے؟! برو تو خونہ!
بغضم میگیرد،آرام میگویم:بابا...
محڪم تر فریاد میزند:گفتم گمشو تو خونہ!
مادرم با نگرانے روے صورتش میڪوبد و میگوید:مصطفے! زشتہ الان همسایہ ها میریزن اینجا!
دندان هایش را روے هم میفشارد:پَس دست دخترتو بگیر برو تو خونہ!
مادرم ناچار بہ سمت من مے آید و میگوید:برو تو خونہ تا آبرومون بیشتر از این نرفتہ!
بے حرڪت بہ پدرم و شهاب نگاہ میڪنم،با حرص بازویم را میڪشد و در را میبندد.
نورا ڪنجڪاو مے پرسد:چے شدہ؟!
مادرم نفسش را با شدت بیرون میدهد:نمیدونم بہ خدا! یہ آب قند برام بیار!
نورا با عجلہ بہ سمت آشپزخانہ میرود،تازہ متوجہ حالِ مادرم میشوم.
رنگش پریدہ و نفس هایش ڪشدار است!
ڪمڪ میڪنم روے مبل بنشیند،همانطور ڪہ چادرش را از روے سرش برمیدارم میگویم:خوبے مامان؟!
سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد،زمزمہ میڪند:چقدر از دست این مرد بِڪِشَم؟!
یاسین ڪنار مادرم مے نشیند،ساڪت شروع میڪند بہ ماساژ دادن ڪتف هایش.
نورا همانطور ڪہ با قاشق شربت خورے محتویات داخل لیوان را هم میزند نزدیڪمان میشود.
لیوان را بہ سمت مادرم میگیرد:بیا مامان جون!
مادرم لیوان را از دستش میگیرد و یڪ نفس سر میڪشد.
نگاهے بہ جمع و سپس سمت حیاط مے اندازم،ڪنجڪاو پشت پنجرہ مے ایستم.
پدرم عصبے انگشت اشارہ اش را بہ نشانہ ے تهدید تڪان میدهد و آرام چیزهایے میگوید،برعڪس او شهاب خونسرد است!
انگار نہ انگار پدرم رفتار بدے داشتہ!
ڪت مشڪے رنگش را درمے آورد،با دقت خاڪ هایے ڪہ رویش نشستہ مے تڪاند.
از آن لبخندهاے عجیبش نثارِ پدرم میڪند،میخواهد دهان باز ڪند ڪہ نگاهش بہ من مے افتد.
لبانش را نزدیڪ صورت پدرم مے برد و چیزے زمزمہ میڪند و هم زمان دوبارہ ڪتش را مے پوشد.
حتے اجازہ نداد حرڪات لبانش را بخوانم!
نورا مے پرسد:چے شد؟! اصلا این ڪیہ؟!
لب میزنم:نمیدونم!
شهاب میخواهد بہ سمت در برود ڪہ پدرم سریع دستہ گل و جعبہ ے شیرینے را بہ سمتش پرت میڪند‌!
چہ ڪینہ ایست میانِ این دو نفر؟!
لبخند بہ لب دستہ گل و جعبہ را برمیدارد،رو بہ پدرم بلند میگوید:بہ امید دیدار!
پدرم پیشانے اش را بہ دیوار مے چسباند و درماندہ میگوید:از خونہ ے من برو بیرون!
قصد میڪند براے رفتن ڪہ بہ چشمانم خیرہ میشود،حرڪات لبانش را میخوانم "مراقب خودت باش!"
سپس مے رود!
پردہ را مے اندازم،در با صداے بدے باز میشود.
پدرم با حرص رو بہ من میگوید:این چے میگہ؟!
چادرم را از روے سرم برمیدارم:با شما صحبت ڪرد،من باید بدونم چے میگہ؟!
مادرم مانند آتشفشان فوران میڪند،با حرص لیوان را روے میز میڪوبد:این چہ آبروریزیہ راہ انداختے؟ اصلا این پسرہ ڪے بود؟
پدرم فریاد میزند:صداتو براے من بالا نبر! خواستگارِ دخترت بود! بے اصل و نصب و خانوادہ اومدہ بود دخترتو بگیرہ میخواستے براش قوربونے بدم؟!
نورا ڪنجڪاو مے پرسد:پس خانوادہ ش...
مادرم اجازہ نمیدهد جملہ اش را ڪامل ڪند رو بہ روے پدرم مے ایستد:مصطفے! راستشو بگو باهاش چہ مشڪلے دارے ڪہ عین بختڪ افتادہ رو زندگیمون؟!
پدرم اخم میڪند:با ڪے؟!
_با همین پسرہ!
دستانش را در هوا تڪان میدهد و حق بہ جانب میگوید:من اینو میشناسم ڪہ باهاش مشڪلے ام داشتہ باشم؟!
با بهت نگاهش میڪنم،شهاب را نمے شناسد؟!
مادرم سریع میگوید:آیہ میگہ همونیہ ڪہ اومدہ بودہ خونہ،همون جلوے مدرسہ ش دیدہ بودے،یہ بارم خودم دیدم اومدہ بود جلوے در برات نامہ آوردہ بود!
پدرم چپ چپ مرا نگاہ میڪند:پس آیہ مے شناستش!
فرو میریزد،
غرور و روحم...
پدرم بہ اندازہ ے سر سوزن شهامت گفتن حقیقت را ندارد!
بے اختیار میخندم،همہ با تعجب نگاهم میڪنند.
تمام خشم و دلخورے ام را در چشمانم میریزم،رو بہ پدرم میگویم:آرہ اصلا من مے شناسمش،دوستش دارم اونم منو دوست دارہ!
پدرم با دهان نیمہ باز بہ چشمانم خیرہ میشود،با حرص ادامہ میدهم:اونم ڪہ اومدہ خواستگارے! دیگہ مشڪلت چیہ بابا؟!
چند ثانیہ بیشتر نمیگذرد ڪہ دستش روے صورتم مے نشیند.
اما قلبم نمے رنجد،تغییر ڪردن این مرد غیر عادے بود!
یقہ سارافونم را میڪشد،دندان هایش را روے هم میفشارد:بہ خودم قول دادہ بودم دیگہ روت دست بلند نڪنم‌ اما نمیذارے! بہ ولاے علے آیہ! بہ ولاے علے قسم بخواے حتے بهش فڪر ڪنے تیڪہ تیڪہ ت میڪنم! نمیذارم یہ روز خوش ببینے!
تڪانم میدهد:فهمیدے؟
نگاهم را از صورتش میگیرم،دوبارہ تڪانم میدهد:با توام! فهمیدے یا نہ؟!
✍ :emoji_modifie