وقت در شعرهایت

وقتے در شعرهایت
از گیسوے پریشانْ
چشمِ خمارْ
کمانِ ابرو
چالِ گونه
لبِ اناری
و قامتِ زن می گویے
چگونه باور کنم
که تو زن را براے قلبِ مهربانش مے خواهے....
آیا از اَبرو و گیسوےِ ریخته شده ے زنی شیمے درمانے شده،
چشم نابیناے زنے دیگر،
لبے که قادر به تکلم نیست
شعر گفته اے؟
زنے که صورتش اسیدے ست چطور؟
باز هم از چشم و ابرو و لبش می گویے؟
غمگین مے شوم وقتے می بینم
تو حتے در شعرهایت
چشـــــم چــــــــــرانےِ زنانِ زیبا را مے کنے
مرـــــــــــــــد باش
و زیبایے باطنے ز❤ ️ن را هم ببین....