📌صلاح دونستم در این مورد یه صحبتی داشته باشم.

📌صلاح دونستم در این مورد یه صحبتی داشته باشم.
در درجه ی اول، ما اگر کار فرهنگی می کنیم (که از صمیم قلب بابت این توفیق شاکر و خوشحالیم) برای جلب رضای خدا و ابراز بندگی برای خداست.
برای احیاء و تداعی ارزش هامونه،
برای ترویج دین مونه، باور هامونه
برای عرض ارادت این دل‌مونه..
بخاطر اون وظیفه ای هست که بر گردن داریم و مکلفیم به انجام؛
"و باید از میان شما گروهی باشند که مردم را به نیکی فراخوانند و آنان را به کار پسندیده وادارند و از کار زشت و نکوهیده نهی کنند"، اینانند که نیکبخت خواهند بود. ( آل عمران/ ۱۰۴ )
ما اگه بتونیم، شده حتی توی زندگی ۲ نفر تأثیر مثبتی داشته باشیم و این راهنمایی ها و روشنگری ها و تلاش های بی وقفه مون نتیجه‌ی رضایت بخشی به دنبال داشته باشه، اون موقع هست که خستگی از تنمون در میره. اون موقع هست که احساس میکنیم از عهده‌ی مسئولیت هامون بحمدالله داریم خوب برمیایم و از اینجا به بعدش هم ان شاء الله بتونیم بربیایم..

در این بین هم قدردان دوستانی که با لطف و محبتشون همراهی و حمایتمون میکنن، هستیم.

لکِن این لطف و بزرگواری دوستان، بعضی موقعا نسبت به بچه هایی که کار فرهنگی میکنن، به تعریف و تمجید و هندونه زیرِ بغل دادن و زیاده روی های بسیار میرسه. این نه تنها ما رو خوشحال نمیکنه، بلکه دوست نداریم درگیر اون غرور کاذبی بشیم که از خلوص نیت ما در فعالیتمون کم بکنه،

شما با حضورتون، به ما لطف دارید
اما نمیدونم بعضی وقتها، هدف از لفظ قلم های یک سری داخل دایرکت و‌ کامنت و.. بقول خودشون در قالب "تشکر" دیده میشه، چیه.
این حرکت اسمش لطف نیست، اذیت کردنه..
باعث میشه بریم دایرکت و کامنت و کُلّهم اجمعین ببندیم..

ستایش کردن شخصی بیشتر از استحقاقش،
"چاپلوسی" است.
و ستایش کردن شخصی کمتر از استحقاق آن،
"ناتوانی در حرف زدن و یا #حسادت است"

#امام_علی (ع)