ابرهای سیاه چهره ماه را پوشانده اند و هیچ صبحی آفتاب را

ابرهای سیاه، چهره ماه را پوشانده اند و هیچ صبحی آفتاب را نمی آورد. تاریکی بازگشته و آنقدر نزدیک شده که همدیگر را نمی بینیم. با هم برخورد می کنیم و بلند بلند می گوییم:«مگر کوری؟». کودکان زیر دست و پا له می شوند بدون آن که توان اعتراض داشته باشند یا فرصتی برای گریستن باشد.
ما در این تاریکی بی انتها راه می رویم و به جای ستایش «زندگی»، به «زنده بودن» فکر می کنیم.
#آرزو_نوری