ساربانا ز اشتران بگشای پ

ساربانا ز اشتران بگشای پ

بارلحظه ای ما را به حال خود

گذاراینکه بینی سرزمین کربلاستخاک

او آغشته با خون خداستدر

حریم قدسی صحرای
دوستبشنو این گلبانگ
، این آوای اوستنی نوا،
در نینوای راستینمویه ها دارد
ز نای اربعینناله آتش
بال در پرواز بینهمطراز آه گردون
تا زمیناشک می ریزد
ز چشم کائناتدر
عزای تشنه کامان
فراتآن بلا جویان که تا بزم
حضورراه پیمودند
با سامان نوررایت توحید
از اینان پایدارماند و می ماند
به دور روزگارگر فرات اینجا
چو دریا خون گریستنی عجب،
خورشید برهامون گریست