بمان با من . . .

بمان با من . . .
گریزی زن به اهریمن
سکوتم را خودت بشکن
بخوان فریادهایت را به گوش ِ من
حصار ِ فکرهایت را ز جا بر کن
رها باش و عبوری کن ز من . . . تا من

بمان با من . . .
نگاهی کن در این روزن
تماشا کن مرا در من
تو ای یکتا پناه ِ مرد ِ بی مأمن !
تو سنگی زن
بلور ِ خواب ِ شیرین را خودت بشکن
بخوان فریادهایت را به گوش ِ من

بمان با من . . .
وچنگی زن به تار این رباب ِ پاره پیراهن
چو مستان جامه را صد پاره کن بر تن
تویی یک زن !
تو ای یکتا پناه ِ مرد ِ بی مأمن !
دلم مشکن ، به پا مفکن
به جز من کس ندارد در سر ِ گیسوی تو مَسکن

بمان با من . . .
و آتش زن به این خرمن
سکوت ِ ساقه های خشک ِ این تن را خودت بشکن
که سوز ِ دل شود بر خلق هم روشن
که تا شاید شود گلشن
به دست ِ چشم ، باید گل ز باغ ِ روی تو چیدن
بمان با من . . . بمان با من . . .



刀ﾑÐﾉﾑ ᄊﾑズﾑ尺ԾЏﾑ