بو تو بو ئه و که سه ی ک و ده یزانم ...

"بو تو ، بو ئه و که سه ی ک ...  و ده یزانم  له داهاتو له دایک بو "

 
ئه وه  ده نگی کییه
له قولاوی میژو ده یته دهر !؟
ره شه بای کامین ولاته
له م دارستانه
ک
سروه ی  دوستیمان
به کاتی په شیوی  ری به ره ؟!
ره شه بای کامین ولاته !؟
ژیانمان ئشکه وتیکه،
پره له هه راس
له داس ،
روژی  چه ن جار
بیرم له دار بوو ؟
سه ری چه ن وشه
چه ن عشق
له سیداره درا ؟
کات کوژراوه بو ژین
وشه مردوه بو شیعر
من بو تو،
دلنیا بو
میژویکی تر له دایک بو
 پر له هه ستی ژیان
پر له دلداری
له پاش من
به لام
له هه ر پیتیکم
ده ره ختیکی تر
له هه ر وشه یکم
شاریکی تر
له هه ر شیعریکم
ولاتیکی تر له دایک بو
ولاتی
پر له شیعر
پر له دلداری
کات زیندوه بو
بو ژیان
وشه زینده وه بو
بو شیعر
من بو تو

 
برای تو ، برای کسی که ... و می دانم زاده خواهد شد .

 
 
این صدای کیست
که از اعماق تاریخ می آید ؟
سیه باد کدام سرزمین است
در این جنگل
که نسیم دوستیمان را
به لحظه های پریشانی می برد
سیه باد کدام سرزمین ؟
زندگی غاری ست
پر از ترس
پر از داس،
روزی چند بار
فکرم ، به دار  آویخته می شود ؟!
سر چند واژه
چند عشق،
به دار می رود
زمان برای زندگی کشته شده است،
واژه برای شعر مرده است

و من برای تو،

بی شک (مطمئن باش)
تاریخی دیگر زاده خواهد شد
تاریخی دیگر
پراز زندگی
پراز عشق
بعد از من
اما...!!
از هر حرفم
درختی دیگر
از هر واژه ام
شهری دیگر
و از هر شعرم
سرزمینی دیگر زاده خواهد شد
سرزمینی
پراز شعر

 
پراز عشق

 
زمان برای زندگی زنده خواهد شد
واژه برای شعر


و من برای تو.



مجله مانا
(هیرش)