پنجشنبه ها اما

پنجشنبه ها اما
دلتنگی هایمان رنگ دیگری دارد.
به رنگ حسرتی بی پایان،
به رنگ بغضی کودکانه که زانوی غم بغل کرده و درگوشه ای از گلویمان چمبره زده.
به رنگ آرزوهایی که میدانی هیچوقت
برآورده نمیشود،
و خاطراتی که دیگر تکرار نمیگردد.
پنجشنبه ها را مشق گذشته می کنیم.
از روی روزهای عمرمان چندخطی می نویسیم،
تا فراموش نکنیم، آدمهای خوب زندگیمان را
که جز عکسی در آلبوم و
خاطراتی در ذهن
اثری از خود باقی نگذاشته اند.
و چه تلخ است رسم دنیا و نبودن هایش.