اثبات وجود خدا
در باب اثبات وجود خداوند
1- هر چند که با هزاران دلیل و حجت عقلی و نقلی و علمی و روحی و تجربی و مصلحتی و فلسفی می توان وجود خداوند را به اثبات رسانید ولی مجموعه همه این دلایل نمی تواند ذره ای باور قلبی و روحی نسبت به خداوند حاصل نماید و انسان را با او مربوط سازد و به یقین برساند.
۲- سخت ترین جنبه از خداباوری مربوط به وجود خداوند قبل از عالم هستی و وجود انسان در جهان است .
۳_خداوند، جان است، روح است، وجود است، حضور است و حس هستی است و بودن مطلق است در عرصه قبل از خلقت عالم و آدم . که این وجود محض در عرصه خلقت در هستی آدمی به قلمرو ظهور و جمال آمده است که اولیای او این قلمرو هستند در درجات تجلی .
۴- جان اراده کرد که جاندار شود. روح اراده کرد تا مجسم شود. هستی اراده کرد تا هستی دار شود . وجود اراده کرد تا موجود شود. بود اراده کرد تا بود .شود. خود اراده کرد تا خودآ شود. و این چنین بود که وجود از ذات عدم سر برآورد و آدم شد.
۵- خداوند جبران خسران و فلاکت و مرگ و نیستی انسان در جهان است و نیز جبران تنهائی و بخود وانهادگی . و این وجه از وجود خداوند یک ضرورت و واجب وجودی برای انسان است و به نوعی یک مصلحت ذاتی.
از کتاب نامه های عرفانی ص 263
تألیف:« استاد علی اکبر خانجانی »
1- هر چند که با هزاران دلیل و حجت عقلی و نقلی و علمی و روحی و تجربی و مصلحتی و فلسفی می توان وجود خداوند را به اثبات رسانید ولی مجموعه همه این دلایل نمی تواند ذره ای باور قلبی و روحی نسبت به خداوند حاصل نماید و انسان را با او مربوط سازد و به یقین برساند.
۲- سخت ترین جنبه از خداباوری مربوط به وجود خداوند قبل از عالم هستی و وجود انسان در جهان است .
۳_خداوند، جان است، روح است، وجود است، حضور است و حس هستی است و بودن مطلق است در عرصه قبل از خلقت عالم و آدم . که این وجود محض در عرصه خلقت در هستی آدمی به قلمرو ظهور و جمال آمده است که اولیای او این قلمرو هستند در درجات تجلی .
۴- جان اراده کرد که جاندار شود. روح اراده کرد تا مجسم شود. هستی اراده کرد تا هستی دار شود . وجود اراده کرد تا موجود شود. بود اراده کرد تا بود .شود. خود اراده کرد تا خودآ شود. و این چنین بود که وجود از ذات عدم سر برآورد و آدم شد.
۵- خداوند جبران خسران و فلاکت و مرگ و نیستی انسان در جهان است و نیز جبران تنهائی و بخود وانهادگی . و این وجه از وجود خداوند یک ضرورت و واجب وجودی برای انسان است و به نوعی یک مصلحت ذاتی.
از کتاب نامه های عرفانی ص 263
تألیف:« استاد علی اکبر خانجانی »
- ۲.۰k
- ۰۷ شهریور ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط