رها کن ؛

رها کن ؛
هر آنچه که فکرِ خواستنش،
زمین گیرت می کند .
این وابستگی های بی ثمر ؛
به بغضِ کهنه‌ای می مانَد بیخ گلو ، که تا رها نشود ؛ آرامشِ دنیایِ تو بر نخواهد گشت .
رهایش که کردی ؛ اشک می ریزی ، عذاب می کشی و تمامِ حسرت و ترس هایِ ته گرفته ات به یک باره از چشمانت بیرون می ریزد .
تا جایی که سبُک می شوی و به نقطه‌ی پذیرش و بی تفاوتیِ محض می رسی .
جایی که دیگر ، نه دلیلی هست برایِ ترسیدن ، نه حسرتی برایِ خوردن ، نه چیزی برایِ از دست دادن ،
گذشته و نداشته هایت را فراموش می کنی و دل می دهی به اتفاقاتِ خوبِ پیشِ رو .
بعضی رها کردن ها ، فقط تصورشان ترسناک است !

#نرگس_صرافیان_طوفان

🌀آرامش_♓