/
2
اعدام
اعدام
در صبح روز ۹ می ۱۹۹۴، گیسی از مرکز اصلاح و تربیت منارد به مرکز اصلاح و تربیت Stateville در کرست هیل منتقل شد تا اعدام شود. بعدازظهر آن روز به او اجازه داده شد با خانواده اش یک پیک نیک خصوصی در محوطه زندان داشته باشد. گیسی برای آخرین وعده غذایی خود یک سطل KFC، یک دوجین میگو سرخ شده، سیب زمینی سرخ کرده، توت فرنگی تازه و یک کوکای رژیمی سفارش داد.[۴۰] در آن شب، او قبل از اینکه برای دریافت یک آمپول کشنده به اتاق اعدام استیتویل اسکورت شود، با یک کشیش کاتولیک دعا خواند[۴۱][۴۲]
قبل از شروع اعدام، مواد شیمیایی مورد استفاده برای اجرای اعدام به‌طور غیرمنتظره ای جامد شدند و لوله IV مورد استفاده برای تجویز مواد شیمیایی را در بازوی گیسی مسدود کرد و این روند را پیچیده کرد. پرده‌های ناظرین اعدام به از طریق پنجره‌ها نگاه می‌کردند پایین آمد، تیم اعدام لوله گرفته شده را تعویض کردند. پس از ده دقیقه، پرده‌ها دوباره باز شد و اعدام از سر گرفته شد. کل مراحل ۱۸ دقیقه طول کشید.[۴۳] متخصصان بیهوشی علت این مشکل را کم‌تجربه‌ای مسئولان زندان در اجرای حکم اعدام می‌دانند و می‌گویند که اگر مراحل صحیح اعدام رعایت می‌شد، هیچ‌گاه این عوارض پیش نمی‌آمد. این خطا ظاهراً منجر به اتخاذ روش جایگزین برای تزریق کشنده توسط ایلینوی شد. در مورد این موضوع، یکی از دادستان‌های دادگاه گیسی، ویلیام کانکل، گفت: «او خیلی راحت‌تر از هر یک از قربانیانش می‌میرد».[۴۴]
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، گیسی یک روانپریش تشخیص داده شده بود که از جنایات خود ابراز پشیمانی نکرد. [۴۵] آخرین اظهارات او به وکیلش قبل از اعدامش این بود که کشتن او جبران خسارت دیگران نیست و دولت او را می‌کشد.[۴۴] آخرین سخنان او این بود «باسنم را ببوس».[۴۶]
در ساعات منتهی به اعدام گیسی، جمعیتی بیش از ۱۰۰۰ نفر در خارج از کانون اصلاح و تربیت جمع شدند. اکثریت صریح از اعدام حمایت کردند، اگرچه تعدادی از معترضان ضد مجازات اعدام نیز در آن حضور داشتند. [۱۰] برخی از طرفداران اعدام تی شرت‌هایی به تن داشتند که به خدمات اجتماعی قبلی گیسی به عنوان یک دلقک گوش فرا می‌داد و شعارهای طنزآمیزی مانند «اشک برای دلقک نیست» را در خود داشتند.[۴۷] معترضان ضد مجازات اعدام حاضر به شمع روشنی خاموش پرداختند.[۴۸]
بعد از اینکه مرگ گیسی در ساعت ۱۲:۵۸ تأیید شد صبح ۱۰ اردیبهشت ۹۴ مغزش را از بدن او خارج کردند. این مغز در اختیار هلن موریسون، یکی از شاهدان دفاع در دادگاه گیسی است، که با گیسی و دیگر قاتلان زنجیره‌ای در تلاش برای تشخیص ویژگی‌های شخصیتی مشترک افراد جامعه‌گرای خشن مصاحبه کرده‌است. [۸]در نهایت جسد او سوزانده شد.[۴۹]
در صبح روز ۹ می ۱۹۹۴، گیسی از مرکز اصلاح و تربیت منارد به مرکز اصلاح و تربیت Stateville در کرست هیل منتقل شد تا اعدام شود. بعدازظهر آن روز به او اجازه داده شد با خانواده اش یک پیک نیک خصوصی در محوطه زندان داشته باشد. گیسی برای آخرین وعده غذایی خود یک سطل KFC، یک دوجین میگو سرخ شده، سیب زمینی سرخ کرده، توت فرنگی تازه و یک کوکای رژیمی سفارش داد.[۴۰] در آن شب، او قبل از اینکه برای دریافت یک آمپول کشنده به اتاق اعدام استیتویل اسکورت شود، با یک کشیش کاتولیک دعا خواند[۴۱][۴۲]
قبل از شروع اعدام، مواد شیمیایی مورد استفاده برای اجرای اعدام به‌طور غیرمنتظره ای جامد شدند و لوله IV مورد استفاده برای تجویز مواد شیمیایی را در بازوی گیسی مسدود کرد و این روند را پیچیده کرد. پرده‌های ناظرین اعدام به از طریق پنجره‌ها نگاه می‌کردند پایین آمد، تیم اعدام لوله گرفته شده را تعویض کردند. پس از ده دقیقه، پرده‌ها دوباره باز شد و اعدام از سر گرفته شد. کل مراحل ۱۸ دقیقه طول کشید.[۴۳] متخصصان بیهوشی علت این مشکل را کم‌تجربه‌ای مسئولان زندان در اجرای حکم اعدام می‌دانند و می‌گویند که اگر مراحل صحیح اعدام رعایت می‌شد، هیچ‌گاه این عوارض پیش نمی‌آمد. این خطا ظاهراً منجر به اتخاذ روش جایگزین برای تزریق کشنده توسط ایلینوی شد. در مورد این موضوع، یکی از دادستان‌های دادگاه گیسی، ویلیام کانکل، گفت: «او خیلی راحت‌تر از هر یک از قربانیانش می‌میرد».[۴۴]
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، گیسی یک روانپریش تشخیص داده شده بود که از جنایات خود ابراز پشیمانی نکرد. [۴۵] آخرین اظهارات او به وکیلش قبل از اعدامش این بود که کشتن او جبران خسارت دیگران نیست و دولت او را می‌کشد.[۴۴] آخرین سخنان او این بود «باسنم را ببوس».[۴۶]
در ساعات منتهی به اعدام گیسی، جمعیتی بیش از ۱۰۰۰ نفر در خارج از کانون اصلاح و تربیت جمع شدند. اکثریت صریح از اعدام حمایت کردند، اگرچه تعدادی از معترضان ضد مجازات اعدام نیز در آن حضور داشتند. [۱۰] برخی از طرفداران اعدام تی شرت‌هایی به تن داشتند که به خدمات اجتماعی قبلی گیسی به عنوان یک دلقک گوش فرا می‌داد و شعارهای طنزآمیزی مانند «اشک برای دلقک نیست» را در خود داشتند.[۴۷] معترضان ضد مجازات اعدام حاضر به شمع روشنی خاموش پرداختند.[۴۸]
بعد از اینکه مرگ گیسی در ساعت ۱۲:۵۸ تأیید شد صبح ۱۰ اردیبهشت ۹۴ مغزش را از بدن او خارج کردند. این مغز در اختیار هلن موریسون، یکی از شاهدان دفاع در دادگاه گیسی است، که با گیسی و دیگر قاتلان زنجیره‌ای در تلاش برای تشخیص ویژگی‌های شخصیتی مشترک افراد جامعه‌گرای خشن مصاحبه کرده‌است. [۸]در نهایت جسد او سوزانده شد.[۴۹]
۱.۸k
۲۴ دی ۱۴۰۲
