کسره

کسره...

تو یک جا گم شده ای
من همه جا را باید بگردم

***
پلک بر پلک می گذاری
به خود می گویی اندوه نیز مضحک است
زیرا تمام می شود
پلک بر پلک می فشاری و می دانی
آنچه تمام می شود تویی نه اندوه

***
قصدت اگر دریا باشد
به کویر باشی حتی اگر
ساحل از نوک کفشت آغاز می شود

***
تو گفتی باش
من پدید آمدم
من عمری است می گویم باش
اما هر لحظه تنها تر می شوم

***
باد عطر گل آورد
آهو از بوی پلنگ غافل شد
باد بوی خون برد

برگرفته از مجموعه شعر «کسره» اثر علیرضا روشن (نشر نیماژ)