کاش ساختمونا انقدر بلند ساخته نمی شدنآخه ساختمونای بلند

کاش ساختمونا انقدر بلند ساخته نمی شدن.آخه ساختمونای بلند،
جلوی دید آسمونو و افق رو می گیرن...
نگاه کردن به افق آدما رو به فکر فرو میبره؛و این خیلی چیز خوبیه.
چون اگه آدم دقایقی از روزش رو بذاره واسه فکر کردن،دنیای بهتری میسازه...
واسه همینه که من فکر میکنم ساختمونای بلند،باعث میشن آدما بدون فکر
برن جلو و رفتارشونو ارزیابی نکنن...

آدما،عجیب ترین موجودات روی زمینن؛چون فاصله حرفاشون با رفتارشون
بیشترین فاصله ثبت شده تو دنیاس...

اصلا انگار گاهی وقتا راهشونو گم میکنن.حس میکنم دلیل این راه گم کردن،
اینه که اونا اصلا راهی رو برای زندگی انتخاب نکردن...
صبح ها از خواب پا میشن و صبحانه میخورن و ظرفها رو میشورن
و شاید سرکار برن شاید مدرسه...
اما هرگز به آسمون نگاه نمیکنن و به فکر فرو نمیرن!
به فکر اینکه چرا هستن؟کجا میرن؟کجا باید برن...؟

گاهی هم راهو انتخاب کردن،اما هیچ تلاشی برای پیدا کردنش نمیکنن!