اللهم اهل الکبریاء والعظم واهل الج

اللّهُمَّ اَهْلَ الکِبْریاءِ وَالعَظَمَةِ ، وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ ، وَاَهْلَ العَفْوِ وَالرَّحْمَةِ ، وَاَهْلَ التَّقْوَی وَالمَغْفِرَةِ

، اَسْأَلُکَ بِحَقِّ هذَا الیَوْمِ ، الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِین عِیداً ، وَلِمُحَمَّدٍ صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم ذُخْراً

وَشَرَفاً وَکَرامَةً وَمَزِیداً ، اَنْ تُصلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَاَنْ تُدْخِلَنِی فِی کُلِّ خَیْرٍ اَدْخَلْتَ فِیهِ

مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ ، وَاَنْ تُخْرِجَنِی مِنْ کُلِّ سُوءٍ اَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلیْهِمْ ،

 اللّهُمَّ اِنِّی اَسْأَلُکَ خَیْرَ ما سَأَلَکَ بِهِ عِبادُکَ الصّالِحُونَ ، وَاَعُوذُ بِکَ مِمَّا اسْتَعَاذَ مِنْهُ عِبَادُکَ المُخْلَصُون.

چه زود از دست ما ماه خدا رفت

مه تسبیح و تهلیل و دعا رفت

 مه احیا مه شب زنده داری

 مه روزه مه صدق و صفا رفت

 مهی که بود از فیض و سعادت

 نفس، تسبیح و خواب آن عبادت

*****

مه یا نور و یا قدوس و یارب

شبش از روز و روزش بهتر از شب

 خوشا آن روزه داران را که دانم

 محبت بود در دل، ذکر، بر لب

 به خلوتگاه شب اختر فشاندند

 کمیل و افتتاح و ندبه خواندند

*****

سحر بود و مناجات و دعایش

 دعاهای لطیف و دلربایش

 خوش آنکو داشت خلوت با خداوند

 دریغ از لحظه های با صفایش

 کجا رفتند شب های منیرش

 چه شد بوحمزه و جوشن کبیرش

*****

چه شب هایی که دل یاد خدا بود

دعا بود و دعا بود و دعا بود

 به گوش جان صدای آشنا بود

 خوشا آنان که از نو جان گرفتند

 دل شب انس با قرآن گرفتند

*****

چه ماهی ماه حی ذو المنن بود

 چه ماهی ذکر حق نقل دهن بود

 چه ماهی ماه غفران ماه رحمت

 چه ماهی ماه میلاد حسن بود

 چه ماهی دل ز ایمان منجلی بود

 علی بود و علی بود و علی بود

*****

مه احیا مه مولا علی بود

علی شمع دل و دل با علی بود

 تو گویی با علی بودیم تا صبح

 چه می گویم نفس ها یا علی بود

 چه شد آوای یارب الکریمش

 دعای یا علیُّ یا عظیمش

*****

وفا و عشق و ایمان بود این ماه

 مگو، شیرین تر از جان بود این ماه

 بهشت سبز انس عبد و معبود

 بهار ختم قرآن بود این ماه

 فروغ روح از بدرش گرفتیم

 شرف از لیله القدرش گرفتیم.

عیدتان مبارک!!َ