شکم معاویه بن ابی سفیان مثل چاه جهنم است

شکم معاویه بن ابی سفیان مثل چاه جهنم است
أنه عنی معاویة لأنه کان موصوفا بالنهم و کثرة الأکل و کان بطینا یقعد بطنه إذا جلس علی فخذیه و کان معاویة جوادا بالمال و الصلات و بخیلا علی الطعام یقال إنه مازح أعرابیا علی طعامه و قد قدم بین یدیه خروف فأمعن الأعرابی فی أکله فقال له ما ذنبه إلیک أ نطحک أبوه فقال الأعرابی و ما حنوک علیه أ أرضعتک أمه.و قال لأعرابی یأکل بین یدیه و قد استعظم أکله أ لا أبغیک سکینا فقال کل امرئ سکینه فی رأسه فقال ما اسمک قال لقیم قال منها أتیت.کان معاویة یأکل فیکثر ثم یقول ارفعوا فو الله ما شبعت و لکن مللت و تعبت. تظاهرت الأخبار: أن رسول الله ص دعا علی معاویة لما بعث إلیه یستدعیه فوجده یأکل ثم بعث فوجده یأکل فقال اللهم لا تشبع بطنه . قال الشاعر و صاحب لی بطنه کالهاویة کأن فی أحشائه معاویة .
سند روایت
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج4 ص54 و 55 .
ترجمه روایت
ابن ابی الحدید درباره معاویه می گوید: «او به پرخوری و شیفتگی خوراک مشهور بود. شکم او چندان بزرگ بود که وقتی می نشست روی رانهایش می افتاد. معاویه در عین حال که در مورد صله دادن و اعطای اموال، بخشنده بود، اما در مورد خوراک بخل می ورزید. معاویه هنگامی که بر سر سفره می نشست، به کم قانع نبود و فراوان می خورد، اما با این حال سیر نمی شد. هنگامی که دستور می داد سفره را جمع کنند، می گفت: به خدا سوگند سیر نشدم ولی خسته و ملول گشتم. یکی از شاعران عرب در این باره گفته است: «دوستی دارم که شکمش همانند چاه های جهنم است. گویا که معاویه در احشاء و شکم او است». هاویه»( نامی بری دوزخ است که به معنی آتش فروزنده است
اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج