نامه ای به دخترم

💌 نامه ای به دخترم...

جانِ مادر!
کاش بدانی بزرگترین اشتباه آدمی این است که از ترسیدن، بترسد!
هیچ اشکالی ندارد اگر از راه می ترسی، هیچ اشکالی ندارد اگر از نرسیدن به رویایت می ترسی، اشکالی ندارد اگر از آدم ها می ترسی، دختر ِ کوچک من شرمنده نباش که گاهی حتی از خودت هم می ترسی...

جانکم از ترسیدن هایت نترس. فقط فقط همین...

وقتی راه سخت شد، وقتی رویایت پیش چشمانت از دست رفت، وقتی آدم ها اعتمادت را ربودند از خودِ ترسیده ات، نترس که آن وقت همه چیز را باخته ای. خود ترسیده ات را سخت در آغوش بکش و نوازشش کن. خودِ ترسیده ات را دوست بدار و شرمنده اش نباش و بدان این دنیا اگر برای نرسیدن بود، هیچ راهی به هیچ رویایی نبود، پس همین که راهی هست ولو سخت باید قدم برداشت.

و آدم ها...
زیبای کوچکم می دانی؟
من فکر می کنم اگر دوست داشتنِ خود ترسیده ات را یاد بگیری، دیگر از آدم ها هم نخواهی ترسید، زیرا خواهی دانست آن ها بیش از هر چیز از خودشان می ترسند، باور کن...