و من نمیدونم آدما چی توی ذهنشون میگذره

و من نمیدونم آدما چی توی ذهنشون میگذره
که بعد از سالها برمیگردن...
خیلی عجیبه که تو کسی رو ترک کنی و بری اما انتظار داشته باشی وقتی برگشتی اون ادم با همون احساس همونجایی که رهاش کردی منتظرت ایستاده باشه!
من فکر میکنم آدمی که بعد از سالها تصمبم به برگشتن میگیره انتظار داره که موقع اومدنش شبیه به کسی باهاش رفتار شه که نصفه شب از یه مسافرت یک هفته ای برگشته و در حالی که کلیدشو توی در میچرخونه یه نفر قبل از چرخش کامل کلید، با سرعت درو باز میکنه و با شوق بغلش میکنه و بهش میگه نمیدونی این روزا جات توی خونه چقد خالی بود چه خوب که برگشتی من تموم شب منتظرت بودم...
اما واقعیت اینه که برگشتن اون آدم شبیه به برگشتن کسیه که بعد از گذشت سالهای طولانی به یه خونه ی قدیمی برمیگرده و میبینه که کلیدش به قفل اون خونه نمیخوره....!
با تعجب از در فاصله میگیره و با دقت به خونه نگاه میکنه که مطمئن شه آدرسو درست اومده اما یه آدمی که اصلا شبیه اهالی قبلی اون خونه نیست از در بیرون میاد و میگه ببخشید با کسی کاری داشتین و در مقابل اسمی که اون با تعجب زیر لب زمزمه میکنه بی تفاوت میگه،اگه دنبال فلانی اومدین باید یگم که اون آدم خیلی وقته که از این خونه رفته....