دوست مجازی من

دوست مجــــــــــازی من ❤

نوشته هایت بوی خستگی می دهد و می فهمم احساسی که مدتهاست با من نیز هم کاسه شده است.
نگاهمان به قدری خسته است که اصطکاکشان بر سطح کی بورد دردمان می آورد.
فکر اینکه بلاخره کی جای حرف "پ" را می یابم. چرا در هر صفحه جدید خود را یک گوشه پنهان می کند. کی می شود این "پ" لعنتی سرمان بازی در نیاورد. فرسودگی در کلماتمان موج می زند. هر نفسی که فرو می رود با "افسوس که بی فایده فرسوده شدیم" بر می آید. آری! می فهمم. خوب می فهمم چه می گویی.

اما دوست مجــــــــــازی من ❤

می خواهم بدانی که لذت بخش ترین لحظات عمرم نیز بودن با توست.
هنگامی که می بینم کسی در آن گوشه کشور با من در این گوشه چه شباهت های فکریی دارد و یا حتی ندارد٬"اساسا فرقی نمی کند"، ذوقم را چنان شکوفا می سازد که "در وطن خویش غریب" بودن خود را به باد فراموشی می سپارم.

دوست مجــــــــــازی من ❤

تنها تفاهمی که با دوستان حقیقی ام دارم عدم تفاهم با همدیگر است. نمی دانم فاصله ی من با آنها زیاد است یا فاصله ی آنها با من.
اما با تو بودن زمان و مکان را بی اهمیت جلوه می دهد. دستت را به گردنم می اندازی و هرچه می خواهد دل تنگت می گویی. و بلعکس."به قول ریاضی خوان ها"

دوست مجــــــــــازی من ❤

اگر نباشی از این هم تنهاتر می شوم . نبودنت برایم تعریف نمی شود و خلأ وجودت بهیچ وجه پر نمی شود.

دوست مجــــــــــازی من ❤

با تمام صداقتــــــــــم می گویم که تو تنها دوست حقیقی ام هستی برایــــــــــم بمــــــــــان ❤❤
#LEILI