ادامه تفسیر آیه 12 سوره انعام،
لطفاً ورق بزنید
كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ» فرازی از آیه 12
حدیث:
امام جواد (علیه السلام) فرمودند: «کَتَبَ عَلی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ؛ خداوند بر خود رحمت و مهربانی را فرض کرده است، و رحمتش بر خشمش پیشی گرفته، و به درستی و عدالت تمام میشود. خداوند با بندگان خود به خشم آغاز نمیکند، پیش از آنکه او را به خشم آورند، و این حقیقت از علم الیقین و علم پرهیزکاری است.(تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۳۴۰ الکافی، ج۸، ص۵۳/ نورالثقلین)
تفسیر المیزان
مى فرمايد: « كتب على نفسه الرحمة »
« كتابت » به معناى اثبات و حكم حتمى است ، و چون رحمت ، كه عبارت است از افاضه نعمت بر مستحق و ايصال هر چيزى به سعادتى كه لياقت و استعداد رسيدن به آن را دارد از صفات فعليه خداى تعالى است ، از اين جهت صحيح است اين صفت را به كتابت (قضاء حتمى ) خود نسبت دهد، و بفرمايد: خداوند رحمت و افاضه نعمت و عطاء خير بر مستحقين را بر خود واجب كرده است .
همچنانكه در آيه « كتب الله لاغلبن انا و رسلى » فعل را كه همان غلبه است نسبت به كتابت داده، و در آيه « فو رب السماء و الارض انه لحق » فعل را نسبت به حق داده و صحيح هم هست ، زيرا صفتى را كه مربوط بذات باشد، از قبيل صفت حيات و علم و قدرت صحيح نيست كه به كتابت و امثال آن نسبت داده شوند، و گفته نمى شود: خداوند حيات و علم و قدرت را بر خود واجب كرده . بخلاف صفات فعليه خداوند از قبيل رحمت و امثال آن ، كه مى توان آن را به كتابت و قضاى خدا نسبت داد، و معناى آن اين است كه خداوند نعمت را بر بندگان تمام نموده و آنان را در روز قيامت جمع كرده ، پاداش اقوال و اعمالشان را مى دهد، تا اشخاص با ايمان رستگار و ديگران زيانكار گردند، چون رحمت اقتضاى چنين تفضلى را دارد.
.
.
#تفسیر_قرآن
#آیات_کریمه
آیات کریمه
تفسیر المیزان
#علامه_طباطبایی
#تفسیر_المیزان
#سوره_انعام
#ختم_انعام
كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ» فرازی از آیه 12
حدیث:
امام جواد (علیه السلام) فرمودند: «کَتَبَ عَلی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ؛ خداوند بر خود رحمت و مهربانی را فرض کرده است، و رحمتش بر خشمش پیشی گرفته، و به درستی و عدالت تمام میشود. خداوند با بندگان خود به خشم آغاز نمیکند، پیش از آنکه او را به خشم آورند، و این حقیقت از علم الیقین و علم پرهیزکاری است.(تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۳۴۰ الکافی، ج۸، ص۵۳/ نورالثقلین)
تفسیر المیزان
مى فرمايد: « كتب على نفسه الرحمة »
« كتابت » به معناى اثبات و حكم حتمى است ، و چون رحمت ، كه عبارت است از افاضه نعمت بر مستحق و ايصال هر چيزى به سعادتى كه لياقت و استعداد رسيدن به آن را دارد از صفات فعليه خداى تعالى است ، از اين جهت صحيح است اين صفت را به كتابت (قضاء حتمى ) خود نسبت دهد، و بفرمايد: خداوند رحمت و افاضه نعمت و عطاء خير بر مستحقين را بر خود واجب كرده است .
همچنانكه در آيه « كتب الله لاغلبن انا و رسلى » فعل را كه همان غلبه است نسبت به كتابت داده، و در آيه « فو رب السماء و الارض انه لحق » فعل را نسبت به حق داده و صحيح هم هست ، زيرا صفتى را كه مربوط بذات باشد، از قبيل صفت حيات و علم و قدرت صحيح نيست كه به كتابت و امثال آن نسبت داده شوند، و گفته نمى شود: خداوند حيات و علم و قدرت را بر خود واجب كرده . بخلاف صفات فعليه خداوند از قبيل رحمت و امثال آن ، كه مى توان آن را به كتابت و قضاى خدا نسبت داد، و معناى آن اين است كه خداوند نعمت را بر بندگان تمام نموده و آنان را در روز قيامت جمع كرده ، پاداش اقوال و اعمالشان را مى دهد، تا اشخاص با ايمان رستگار و ديگران زيانكار گردند، چون رحمت اقتضاى چنين تفضلى را دارد.
.
.
#تفسیر_قرآن
#آیات_کریمه
آیات کریمه
تفسیر المیزان
#علامه_طباطبایی
#تفسیر_المیزان
#سوره_انعام
#ختم_انعام
۱.۳k
۱۲ تیر ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.