شبم سحر نمیشود که دل به تو سپردهام

...
شبم سحر نمی‌شود که دل به تو سپرده‌ام
نکوهشم‌مکن‌توبیش‌که‌زخم ازتو خورده‌ام

به گردش کلام عشق ، که مانده بر لبان تو
به‌ سرخی لبت قسم که‌ جان به‌در نبرده‌ام

در این‌سیاه شام وشعر، غزل ترانه می‌شود
بدون‌چشم مست تو دمی به‌شب نخفته‌ام

کمال ناز چون تویی ، بنازمت چه کرده‌ ای
صدای‌سرد شب‌شکست زبان به‌کام برده‌ام

به‌ قاب عکس‌ خالیت، چه‌ رنگ‌ها نقش شد
کنار خاطرم تو را،‌ به قلب خویش سفته‌ام

میان جاده‌ ای غریب ، به انتظار یک نگاه
به گرمی صدای تو ، به شور شعر گفته‌ ام

دگر مده به‌باد زلف ، که دل‌پریشم از غمت
به شوق بوسه‌های تو ، به‌دیدنت شکفته‌ام

تو دوری از نگاه من و‌ من به انتظار صبح
خمیده ابروان تو ، مگر چه چیز گفته‌ ام

هوای دل گرفته غم ، به بارش شبی سیاه
به‌بغض مانده در گلو جز عشق تو نگفته‌ام

تو بهترین ترانه‌ ای و من چو بید خسته‌ای
نشسته صد ستاره را ، هزار بار شمرده‌ ام

تنم به‌تنگ غصه‌ها به‌اشک به‌گوش قصه‌ها
به‌هجرصبح‌واشک‌شب به‌مرگ‌دل سپرده‌ام

غزل‌شکسته ای‌غزال به‌رنگ چشم تو قسم
امید رفته از دلم ، تو رفته‌ ای و مرده‌ ام

در این‌‌سرای‌ خفتگان ، مرا دگر پناه نیست
دگر مخوان مرا به نام که از تو یاد برد‌ه‌ام
(ندا)
#سروده_های_عاشقانه