تفسیر قرآن

پیام‌های آیه 1 تا 3 سوره والعصر

- دوران تاريخ بشر، ارزش دارد و خداوند به آن سوگند ياد كرده است. پس از عبرت هاى آن پند بگيريم. «والعصر»
- انسان از هر سو در خسارت است. «لفى خسر»
- انسانِ مطلق كه در مدار تربيت انبيا نباشد، در حال خسارت است. «انّ الانسان لفى خسر»
- تنها راه جلوگيرى از خسارت، ايمان و عمل است. «آمنوا و عملوا الصالحات»
- به فكر خود بودن كافى نيست. مؤمن در فكر رشد و تعالى ديگران است. «تواصوا بالحقّ»
- سفارش به صبر به همان اندازه لازم است كه سفارش به حق. «بالحقّ - بالصبر»
- ايمان بر عمل مقدم است، چنانكه خودسازى بر جامعه سازى مقدم است. «آمنوا و عملوا... و تواصوا»
- بدون ايمان و عمل و صالح و سفارش ديگران به حق و صبر، خسارت انسان بسيار بزرگ است. «لفى خسر» (نكره بودن «خُسر» و تنوين آن نشانه عظمت خسارت است.)
- اقامه ى حق به استقامت نياز دارد. «تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر»
- جامعه زمانى اصلاح مى شود كه همه مردم در امر به معروف و نهى از منكر مشاركت داشته باشند. هم پند دهند و هم پند بپذيرند. «تواصوا بالحقّ» (كلمه «تواصوا» براى كار طرفينى است)
- نجات از خسارت زمانى است كه انسان در صدد انجام تمام كارهاى نيك باشد گرچه موفق به انجام آنها نشود. «عملوا الصالحات» (كلمه «الصالحات» به صورت جمع محلّى به الف و لام آمده است)
- ايمان بايد جامع باشد نه جزئى. ايمان به همه اجزا دين، نه فقط برخى از آن. «الاّ الّذين آمنوا» (ايمان، مطلق آمده است تا شامل تمام مقدسات شود.)

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر