سواره نظام روی بام ژان ژیونو

سواره نظام روی بام)1951)، نوشته­ی ژان ژیونو، داستان افسری سواره نظام در ارتش ایتالیاست که میدان نبرد را ترک می کند و به فرانسه پناه می برد. اما در آن جا نیز بیماری وبا شایع است و در نتیجه، افسر فراری با رویدادهای ناگواری روبرو می شود. بررسی مفهوم شجاعتی که افسر و قهرمان دیگر داستان در برابر فجایع ناشی از وبا از خود نشان می دهند، موضوع این مقاله است. در حالی که اکثر شخصیت های داستان هم خودخواه­اند و هم می­ترسند، وبا و پیامدهای مرگبارش، خوی و کنش انسان­ها رادر بحرانی­ترین شرایط ممکن محک می زند. در واقع، ژیونو با وصف پیامدهای وبا که کشتار دسته جمعی و گریز­ناپذیر را تحمیل می­کند، نشان می­دهد که خوی راستین آدمیان در سخت­ترین وضعیت­ها آشکار می­شود : ترس و سراسیمگی یا شجاعت و چیرگی بر مرگ. از این لحاظ، رمان مؤلف، خواننده را به تأمل خوش بینانه نسبت به زندگی فرامی­خواند. در این مقاله، همچنین، به ارتباط میان شجاعت و چیرگی بر ترس و تأمل خوش بینانه پرداخته می­شود.