داستان دنباله دار و عاشقانه مثل هیچکس قسمت چهل و چهارم

داستان دنباله دار و عاشقانه مثل هیچکس قسمت چهل و چهارم

 عاشقان

 

(پایان فصل اول)

بالاخره بعد از تحمل هفت سال رنج زندگی در غربت به ایران برگشتیم. یوسف تازه باید به مدرسه می رفت و یاسین هم یک ساله بود. پس از بازگشتمان پدرم یکی از خانه هایش را در اختیارمان قرار داد. با آنکه خانه ی بزرگی نبود اما اولین روز هرماه مراسم روضه ی کوچکی در همان خانه ی نقلی برپا می کردیم. دوره هایی که بچه های دانشگاه داشتند همچنان ادامه داشت، هرطور که بود سعی می کردم خودم را به جمع شان برسانم و در بحث هایشان شرکت کنم.
چند ماه بعد یک روز امیلی زنگ زد و به فاطمه گفت که فکرهایش را کرده و مسلمان شده. فاطمه خیلی خوشحال شد. فردای آن روز یک دیگ بزرگ آش پخت و بین همسایه ها پخش کرد. بعدها برایم تعریف کرد که برای مسلمان شدن امیلی نذر کرده بود و حالا که این اتفاق افتاده بود باید نذرش را اینگونه ادا می کرد. می گفت : « از روز اول آشنایی با امیلی توی نگاهش معصومیت غریبی رو میدیدم که مطمئن بودم اگه بهش بها داده بشه شکوفاش میکنه.»
از داشتن فاطمه به خودم می بالیدم. هر روز کنارش بزرگ و بزرگتر می شدم. همیشه نگاهش به دور دست بود. در تمام سال های زندگی مشترکمان با همه ی وجودم احساس می کردم که چقدر زبانم قاصر است از شکر آن خدایی که عشقش را از دستان دختری بنام فاطمه در زندگی ام جاری ساخت…

دختر دلنشین قصه ام

زن رویایی زندگی ام

عشق وفادار و جاودانه ام

فاطمه ی من

همان کسی بود


pagefa.us