نصیحت پدر به پسر

نصیحت پدر به پسر

پدری با پسری گفت به قهر
که
تو آدم نشوی جان پدر !

‏ دل فرزند از این حرف شکست
بی خبر از پدرش کرد سفر
رنج بسیار کشید و پس از آن
زندگی گشت به کامش چو شــــــــــکر
عاقبت شوکت والایی یافت
حاکم شهر شد و صاحب زر



چند روزی بگذشت و پس از آن
امر فرمود به احضار پدر
پدرش آمده از راه دراز
نزد حاکم شد و بشناخت پسر

پسر از غایت خودخواهی و کبر
نظر افکند به سراپای پدر
‏ گفــــــــــت
گفتی که تو آدم نشوی
تو کنون حشمت و جاهم بنگر

پــــــــــیر خندید و سرش داد تکان
گفت
این نکته برون شد از سر
من نگفتم که تو حاکم نشوی!!

گفتم آدم !!! نشوی جان پدر