کِیف می کنی دنیا ؟

کِیف می‌کنی دنیا ؟
که بعد از اینهمه
ناملایمتی و رنج و اتفاق ،
هنوز می‌خندیم ؟
تو سخت می‌گیری و ما آستانه‌ی طاقتمان را
بالا می‌بریم ،
تو محدود می‌کنی و ما رهاتر می‌شویم ،
تو مسدود می‌کنی و ما راه‌های تازه پیدا می‌کنیم .
ما در تاریکی می‌مانیم ، ولی نور را از یاد نمی‌بریم ،
ولی با سیاهی اُخت نمی‌شویم .
تو به خودت قول بده ما را از پا در بیاوری ،
ما هم از رو نمی‌رویم و قول می‌دهیم قوی‌تر باشیم .
ما را شبیه به درخت آفریده‌اند ،
که شاخه‌هامان را می‌بُری و قد می‌کشیم ،
و هزار نهال از بریده‌هامان جوانه می‌زند .
-نرگس‌صرافیان‌طوفان

🌀• آرامش_♓