♨️دیگر نیازمند نشدم...

♨️دیگر نیازمند نشدم...

🔸شخصی از اهل علم می‌گفت:
در کربلا یا نجف که بودیم، گاهی در مضیقه قرار می‌گرفتیم به‌حدی که آب و نان نداشتیم.
خانواده می‌گفت: فلان آقا مرجع است، برو از او بخواه.
من می‌گفتم: این کار را نمی‌کنم و اگر اصرار بکنید، می‌گذارم و از خانه بیرون می‌روم.

🔸 آن شخص می‌گفت: شب خواب دیدم کسی در می‌زند.
امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف بود. دستش را بوسیدم. وارد خانه شدند و مقداری نشستند و هنگام تشریف بردن دیدم چیزی زیر تشک گذاشتند. پس از تشریف بردنشان در عالم خواب نگاه کردم ببینم چه گذاشته‌اند، دیدم یک فلس عراقی را گذاشته‌اند، [که کوچک‌ترین واحد پول عراق و أَقَل ما یباعُ وَ یشْتَری بِهِ (کمترین مبلغی که می‌توان با آن چیزی را خرید و یا فروخت) است که شاید فقرا هم آن را قبول نکنند] از خواب بیدار شدم و بعد از آن خواب دیگر به فقر گرفتار نشدم. از اصفهان حواله صد یا هشتاد تومان رسید و وضع ما رو به بهبودی رفت.

👌ما که چنین ملاذ و ملجئی (تکیه‌گاه و پناهگاهی) داریم، چه احتیاجی به دیگران داریم؟!

📚در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۹

#امام_زمان_منتظر_توست
#اللَّهُمَّ_صَلِّ_عَلَى_مُحَمَّدٍ_وآل_ِمُحَمَّدٍ_وعَجِّلْ_فَرَجَهُم_بِحَقِّ_فاطِمَه_سلامُ_الله_عَلَیها