سفری باید رفت

سفری باید رفت
که فراموش شود
نفرت و کینه و بغض
سرزمین دل من آشفته ست
و بدهکار زمان
سفری باید رفت
نردبانی ست خیال
دِل آبی باز است
آسمان را گویم
که تجلیگهِ آغوش خداست
سفری باید رفت
ز تهی پُر شده ام
و شرابی که هی میچرخد
من، خدا و خنده
دامنِ شب کوتاه
و لباسِ حریر بر تن روز
اینجا هم سیب هست
هم گندم
دنیا پیشکشتان
پس زمینی شدنم کج فهمی ست
سفری باید رفت

#حسن_برجسته