نمازم راشبی خواندم به سمت قبله رویش

نمازم راشبی خواندم به سمت قبله رویش
گشودم مهر و سجاده به سوی طاق ابرویش

میان سجده بودم ناگهان زلفش پریشان شد
ز خود بیخود شدم آن شب ز عطر ناب گیسویش

چنان آشفته بودم در میان زلف آشفته
خدایم ناگهان گم شد درون پیچش مویش

خدایم بود و من هم بنده اش بودم ولی گویی
میان کفر و ایمان مانده ام با سحر و جادویش

شبیه بت پرستی بودم اما با خودم درگیر
به خود گفتم چرا گشتی اسیر چشم آهویش

به خود تا آمدم دیدم که او رفته ز بالینم
از او مانده فقط در من کمی از نور کم سویش

من از عشقش اسیر و همچنان بر او وفادارم
ولی او رفته و در ذهن من جا مانده تابویش

تمام اینکه گفتم خواب و رویایی پریشان بود
از آن شب مانده در پشتم فقط آثار چاقویش