تصویر دکتر افشار یزدی

رازی، یا راجی، زبان مردم نواحی مرکزی ایران تا پیش از انقلاب سال 57 بوده است؛ یعنی زبان فارسی برای مردم استان اصفهان و اطراف، بیگانه بوده است. شما می توانید این زبان را از پیرمردها و پیرزنان این مناطق بشنوید یا متون آن را گوگل کنید تا ببینید اصلا مفهوم نیستند.
باری، بیگانگی زبان فارسی برای دیگر مردمان سرزمین ایران مانند ترکها، بلوچها، ترکها، کردها و ... نیاز به شاهد ندارد.

زبان فارسی دری، نخستین بار توسط دربار سامانیان، برای مقابله با امویان و عباسیان، از ترکیب زبانهای پهلوی، عبری، سانسکریت، تاجیک، سغدی و ... ساخته شد و زان پس مورد توجه قاطبه دربارها شد، چون مسجع بود و شاهان شیفته شعر و تملق! تقریبا تمامی شاعران فارسی، درباری بودند.

زبان فارسی یک زبان تصنعی و عیر طبیعی است که امروزه می بینیم حتی فرهنگستان زبان فارسی نسبت به عدم پویایی آن اذعان دارد.

زبان فارسی، زبان هیچ قوم ایرانی نبوده است، تا این که در دوران پهلوی، غربزده ها ( یا احتمالا مزدورانی) مانند دکتر افشار یزدی مبادرت به ترویج آن کردند.