پارت بیستم. رد پا

وسط های راه بودم کمی احساس قدرت وغرور داشتم واقعا هری پیش خودش چی فکری کرد من ازش کمک خواستم و گفت نمیاد چون از دراکو متنفره خب تویی که از دراکو بدت میاد از منم بدت میاد؟ مهم نیست برات، که بمیرم؟
عادت داستم با خودم حرف بزنم
یکدفعه با صحنه ای روبرو شدم که منو از افکارم بیرون کشید، با جسد هاگرید روبرو شدم غیر ممکن بود که کار عنکبوت ها باشه چون اونها شکار خودشونو میخورن
ولی بنظرم بخواطر جادو مرده بود بله! ازولدمورت بعید نیست که.
وقتی دیگه میتونستم که عنکبوت رو ببینم اون متوجه حضور من نشده بود
اما:«اکسپلیارموس»!
با تعجب دیدم کشته که نشد عنکبوت های دیگه هم دنبالم زده بودن
عنکبوت غول پیکر رو از جنگل بیرون کشیدم تا راحت تر باهاش بجنگم
اما:«اوادا کداورا»
این رو پرفسور اسنیپ یادم داده بود خیلی عالی بود! با یک ضربه کشته شد
سریع رفتم بالا سر عنکبوت
یکم از دست و پاهاش ترسیدم تا به پاش دست زدم یکدفعه تکون خورد
خیلی ترسیدم و کمی عقب رفتم دیگه کشته بودمش زهر اونو داخل ی شیشه ریختم و و با خودم به خوابگاه بردم سریع شروع به ساختن معجون کردم.تا اونو از این زجر همیشگی نجات بدم
اما: این عالیه!
معجون کاملا بی نقص درست شده بود
دنبال دراکو رفتم تا بیاد و معجون رو بخوره

ولی داخل اتاقش نبود......