اینجا که ایستادهام

اینجا که ایستاده‌ام؛
میانه‌ی سرد و گرمِ روزگار ...
دریافته‌ام که زندگی
نه آغازی دارد و نه پایانی
و گاهی از خود می‌پرسم مگر شروع شده است که تمام شود!
زیستن درک همین لحظه اکنون است؛
میان رنج‌های رنگی،
چند شادی کوچک را جستن و همزمان با صدای آن شادی‌ها رقصیدن و گاهی هورا کشیدن!
درک این لحظه‌ی بی‌نظیر،
تمام ماجرای خلقت کال
اما دوست‌داشتنی ماست.

♥️🫀