ایرادی ندارد...

ایرادی ندارد...
این شب ها...
که من تو را آه می کـشم...
تو در آغوشی دیگر...
نفس عمیق بکش...
تا دیوانه تر اش کنی...

*** *** *** *** ***

باید فراموشت کنم...
چندیست تمرین می کنم...
من می توانم...!
می شود...!
آرام تلقین می کنم...
حالم ، نه ، اصلا خوب نیست...
تا بعد، بهتر می شود...
فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم...
من می پذیرم رفته ای...
و بر نمی گردی همین...!
خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم...
کم کم ز یادم می روی...
این روزگار و رسم اوست...
این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم...