بچه عجيب ترين موجود دنياست! مى آيد، مادرت می كند، عاشقت م

بچه عجيب‌ترين موجود دنياست! مى‌آيد، مادرت می‌كند، عاشقت می‌كند، یک دلواپسی ابدى را در وجودت ميكارد، تا آخرين لحظه عمر، عاشق نگهت می‌دارد و تمام!

به گمانم مادر بودن يک نوع ديوانگى است. وقتی مادر می‌شوى، رنجى ابدى بسراغت مى‌آيد، رنجى نشات گرفته از عشقی عمیق. مادر كه مى‌شوى، می‌خواهى جهان را براى فرزندت آرام كنی، می‌خواهى بهترين‌ها را از آن او كنی. وقتی مى‌خزد، چهار دست و پا ميرود، راه می‌رود و مى‌دود، تو فقط تماشايش ميكنی و قلبت برايش تند مى‌تپد. از دردش نفست می‌گيرد، روحت از بيمارى‌اش زخم مى‌شود، و با خوشحالی‌اش بر روی ابرها پرواز می‌کنی.

مادر كه مى‌شوى، ديگر هيچ چيز جهان مثل قبل نخواهد بود. مادر كه مى‌شوى، انگار انسان ديگرى مى‌شوى، كسی كه وجودش سرشار از عشق، شادی، غم، جنون و ديوانگى است …