تفسیر قرآن
نکات تفسیری آیات 24 تا 26
سؤال: آيا شفاعت يك نوع پارتى بازى نيست؟
پاسخ: هرگز، زيرا:
الف) كسى مورد شفاعت قرار مى گيرد كه با فكر و عمل، براى خود استحقاق شفاعت را ايجاد كرده باشد. بنابراين بر خلاف پارتى، شفاعت قانون و ضابطه دارد.
ب) در شفاعت، حقى از بين نمى رود ولى در پارتى بازى حقوق ديگران ضايع مى شود.
ج) شفاعت كننده، از شفاعت شونده انتظارى ندارد، بر خلاف پارتى بازى كه شخصى كه كار را انجام داده است، انتظاراتى دارد.
د) هدفِ شفاعت كننده، رستگارى شفاعت شونده است، ولى هدف در پارتى بازى كاميابى دنيوى است.
ه) شفاعت، وسيله تربيت و رشد است، زيرا شفاعت شونده با اولياى خدا كه شفاعت كننده هستند، رابطه ى معنوى برقرار مى كند.
«لمن يشاء» را دو گونه مى توان معنا كرد:
الف) هر كسى را كه خدا بخواهد، به او اجازه شفاعت كردن مى دهد.
ب) هر كسى را كه خدا بخواهد، به او اجازه شفاعت شدن مى دهد.
سؤال: آيا شفاعت موجب تشويق انسان ها به گناه نمى شود؟
پاسخ: هرگز، زيرا اولاً معلوم نيست چه كسى شفاعت مى شود و ثانياً آيا ساختن يك دارو براى رفع مسموميّت، انسان ها را به مسموم شدن و زهر خوردن تشويق مى كند؟!
نگاهى به آرزو در روايات و آيات
ارزش آرزو:
آرزو، عامل و انگيزه حركت و رشد است. رسول اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «لولا الامل ما رضعت والدة ولدها و لا غرس غارس شجرها»(33) اگر آرزو نبود، نه مادرى كودك خود را شير مى داد و نه كشاورزى درختى را مى كاشت.
حضرت عيسى عليه السلام، پيرمردى را ديد كه بيل در دست دارد و زمين را شخم مى زند، گفت: خدايا! آرزو را از اين مرد بگير. ديد پيرمرد بيل را كنار گذاشت و خوابيد. پس از مدتى، حضرت عيسى از خدا خواست كه آرزو به او برگردد، مشاهده كرد كه پيرمرد بلند شد و شروع به كار كرد.(34)
مهار كردن آرزو:
آرزوها بايد در چارچوب امكانات، استعدادها، شرايط و ظرفيّت باشد وگرنه سر از موهومات در مى آورد. امام على عليه السلام فرمودند: بيشترين ترس من بر شما، از هوا پرستى و آرزوهاى طولانى است.(35)
آرزوهاى منفى:
در قرآن از بعضى آرزوها انتقاد و نهى شده است. نظير كسانى كه آرزو داشتند ثروت قارون را داشته باشند و مى گفتند: «يا ليت لنا مثل ما اوتى قارون»(36)
يا آرزو دارند مورد ستايش نابجا قرار گيرند: «يحبّون أن يحمدوا بما لم يفعلوا»(37)
يا آرزو دارند بر ديگران برترى داشته باشند. «تلك الدار الاخرة نجعلها للذين لا يريدون علوّاً فى الارض»(38)
بارها خداوند با جملات: «لاتعجبك اموالهم»(39) و «لاتمدّنّ عينيك»(40) مؤمنان را از نگاه هاى آرزومندانه به سرمايه داران و مرفّهان باز داشته است.
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
سؤال: آيا شفاعت يك نوع پارتى بازى نيست؟
پاسخ: هرگز، زيرا:
الف) كسى مورد شفاعت قرار مى گيرد كه با فكر و عمل، براى خود استحقاق شفاعت را ايجاد كرده باشد. بنابراين بر خلاف پارتى، شفاعت قانون و ضابطه دارد.
ب) در شفاعت، حقى از بين نمى رود ولى در پارتى بازى حقوق ديگران ضايع مى شود.
ج) شفاعت كننده، از شفاعت شونده انتظارى ندارد، بر خلاف پارتى بازى كه شخصى كه كار را انجام داده است، انتظاراتى دارد.
د) هدفِ شفاعت كننده، رستگارى شفاعت شونده است، ولى هدف در پارتى بازى كاميابى دنيوى است.
ه) شفاعت، وسيله تربيت و رشد است، زيرا شفاعت شونده با اولياى خدا كه شفاعت كننده هستند، رابطه ى معنوى برقرار مى كند.
«لمن يشاء» را دو گونه مى توان معنا كرد:
الف) هر كسى را كه خدا بخواهد، به او اجازه شفاعت كردن مى دهد.
ب) هر كسى را كه خدا بخواهد، به او اجازه شفاعت شدن مى دهد.
سؤال: آيا شفاعت موجب تشويق انسان ها به گناه نمى شود؟
پاسخ: هرگز، زيرا اولاً معلوم نيست چه كسى شفاعت مى شود و ثانياً آيا ساختن يك دارو براى رفع مسموميّت، انسان ها را به مسموم شدن و زهر خوردن تشويق مى كند؟!
نگاهى به آرزو در روايات و آيات
ارزش آرزو:
آرزو، عامل و انگيزه حركت و رشد است. رسول اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «لولا الامل ما رضعت والدة ولدها و لا غرس غارس شجرها»(33) اگر آرزو نبود، نه مادرى كودك خود را شير مى داد و نه كشاورزى درختى را مى كاشت.
حضرت عيسى عليه السلام، پيرمردى را ديد كه بيل در دست دارد و زمين را شخم مى زند، گفت: خدايا! آرزو را از اين مرد بگير. ديد پيرمرد بيل را كنار گذاشت و خوابيد. پس از مدتى، حضرت عيسى از خدا خواست كه آرزو به او برگردد، مشاهده كرد كه پيرمرد بلند شد و شروع به كار كرد.(34)
مهار كردن آرزو:
آرزوها بايد در چارچوب امكانات، استعدادها، شرايط و ظرفيّت باشد وگرنه سر از موهومات در مى آورد. امام على عليه السلام فرمودند: بيشترين ترس من بر شما، از هوا پرستى و آرزوهاى طولانى است.(35)
آرزوهاى منفى:
در قرآن از بعضى آرزوها انتقاد و نهى شده است. نظير كسانى كه آرزو داشتند ثروت قارون را داشته باشند و مى گفتند: «يا ليت لنا مثل ما اوتى قارون»(36)
يا آرزو دارند مورد ستايش نابجا قرار گيرند: «يحبّون أن يحمدوا بما لم يفعلوا»(37)
يا آرزو دارند بر ديگران برترى داشته باشند. «تلك الدار الاخرة نجعلها للذين لا يريدون علوّاً فى الارض»(38)
بارها خداوند با جملات: «لاتعجبك اموالهم»(39) و «لاتمدّنّ عينيك»(40) مؤمنان را از نگاه هاى آرزومندانه به سرمايه داران و مرفّهان باز داشته است.
بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
۹۲۵
۰۵ اسفند ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.