ِدلم  در  پیش  دلبر  خانه دارد

ِدلم  در  پیش  دلبر  خانه دارد
به  کنجِ  سینه اش کاشانه دارد
زِ پیشم رفته وساکن به کویش
تو گوئی خُمره بر میخانه دارد
تنِ   بیدل  میانِ   شوره زارن
همه روزم شب و ، پیمانه دارد
شُدم  دیوانه و بر گردِ شمعش
برآتش صدچو من پروانه دارد
بسوزم   تا  نسوزد  رونقِ  دل
دلِ  دیوانه ام   افسانه   دارد