‍ ‍ و آدمی بزرگ می شود،اما به مرور...

‍ ‍ و آدمی بزرگ می‌شود،اما به مرور...
کم‌کم یاد می‌گیرد کاری به کار دنیا نداشته ‌باشد
و به هر اتفاقی واکنش نشان ندهد،
کم‌کم یاد می‌گیرد کمی سخت باشد
و با هر کنایه‌ای نرنجد و هر حرف و اشاره‌ای را به خودش نگیرد.
یاد می‌گیرد فاصله بگیرد از آدم‌هایی که کنارشان آرامش ندارد
و کسانی را نگه دارد که از شادی و موفقیت و آرامش او خوشحال می‌شوند،
کسانی که کنار آن‌ها آرام است و حال خوبی دارد.
کم‌کم یاد می‌گیرد کسی باشد که دوست دارد،
نه کسی که دیگران از او انتظار دارند!
آدمی بزرگ می‌شود؛
آن هنگام که یاد می‌گیرد
جهان از ذهن و قلب خودش شروع می‌شود
و شروع می‌کند به دوست داشتن خودش،
دیگر خودش را با کسی مقایسه نمی‌کند و تفاوت‌ها را می‌پذیرد.
آن هنگام که آرامش، اولویت اولش می‌شود
و تمام گام‌ها و ارتباطات و اهدافش را بر اساس همان تنظیم می‌کند.
آدمی بزرگ می‌شود آن هنگام که یاد می‌گیرد خوب باشد
بدون توقع و مهربانی کند بدون منت، که برای همه خوب بخواهد
و آرامش جهان هیچ‌کس را به هم نریزد.
آن هنگام که از جهان، چیز زیادی نخواهد،
فقط بخواهد در جوار دلخوشی‌های کوچک و ساده‌ای که دارد،
آرام باشد...
آدمی بزرگ می‌شود، اما به مرور...
#خاصترین